წყარო: https://aikidotakemusu.org/aiki-jo-la-lance-de-laikido/
შუბის ცალი დაბოლოებით ყელს ვჭრით ერთ მოწინააღმდეგეს, რომელიც ჩვენგან მაცხენა ხელის მხარეს დგას და – ამავდროულად – მეორე ბოლოთი მუხლის უკანა მყესებს ვუჭრით მეორე მეტოქეს, რომელიც ჩვენი მარჯვენა ხელის მხარესაა, ან ეს ყველაფერი საპირპირო მიმართულებებით ხდება.
ეს ვიდეო წინა სტატიის ტექნიკური გაგრძელება გახლავთ.
დაბეჯითებით გავამახვილებ თქვენს ყურადღებას იმაზე, ამ ბრუნვითი მოძრაობის შესრულება საჭიროა იმ ამბის გააზრებით, რომ იარაღის ორივე დაბოლოება ერთდროულად ხვდებათ მოწინააღმდეგეებს.
აიკი-ჯო მართლაც არ ისახავს მიზნად ჯოს ესთეტიკურად ან სპორტულად ქნევას ტანმოვარჯიშეთა დარად. თუმცა ო-სენსეის გარდაცვალების შემდეგ აიკიდოს ჯო თანდათანობით დაუახლოვდა ამ დისციპლინას, მთავარი ინტერესი მოძრაობების ვიზუალურ მხარეს გადავიდა და მათი საბრძოლო განზომილება მივიწყებულ იქნა. არადა იაპონიაში არაფერი ითვლება ესთეტიკურად, რასაც უწინარეს ყოვლისა პრაქტიკული რეალურობა არა აქვს, ყველაზე ლამაზი ფინჯნები უპირველესად ჩაის დასალევად გამოიყენება და ამიტომაც ჯოხი, რომელიც ჰაერში ელეგანტურად ქნევით შემოიფარგლება, უსარგებლო ცნობისმოყვარეობის საგანს წარმოადგენს.
იმას, რასაც გვთავაზობს და რისი გაკეთების საშუალებასაც გვაძლევს ვიდეოში ნაჩვენები სუბური, სინამდვილეში არაფერი აქვს საერთო მოცეკვავე გოგონების გუნდის ხელოვნებასთან. შუბის ცალი დაბოლოებით ყელს ვჭრით ერთ მოწინააღმდეგეს, რომელიც ჩვენგან მარცხენა ხელის მხარეს დგას და ამავდროულად მეორეთი მუხლის უკანა მყესებს ვუჭრით მეორე მეტოქეს, რომელიც ჩვენგან მარცხენა ხელის მხარესაა, ან ეს ყველაფერი საპირისპირო მიმართულებით ხდება. ო-სენსეის ხელოვნებაში ცა და მიწა ერთად ურტყამენ, ერთმანეთს ავსებენ, მათ ეს შეუძლიათ, იმიტომ რომ მათ ერთი და იგივე ბრუნვა აერთიანებს ერთსა და იმავე სპირალში.
ამაში ვარჯიშია საჭირო, ამის კეთების დროს კი სავარჯიშოში ეს სულისკვეთება უნდა ჩავდოთ, თუკი გვინდა აქედან რამე სარგებელი ვნახოთ, უნდა მოვსინჯოთ ამგვარი დარტყმა ტომრებზე, აუცილებელია ტანრენიც.
მოკლე შუბის იდეალური სიგრძე, მისი სისქე და ორი მახვილი ბოლოებში ამ ორმაგი დარტყმის საშუალებას გვაძლევს. ეს ტექნიკა თავისი პრინციპით მიამოტო მუსაშის მიერ გამოყენებული ორი ხმლის ბრუნვას ენათესავება.
ესთეტიკის ძიება თვითმიზანი არ უნდა გახდეს, ის მხოლოდ ბუნებრივი და აუცილებელი მოძრაობისგან იშვება იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ის ესა თუ ის მოძრაობა ზუსტია, სწორია, არც გადაჭარბებულია და არც ნაკლულია. საბრძოლო სფეროში ყოველგვარი ზედმეტობა სიკვდილის მისჯის ტოლფასია.