იაპონურ საბრძოლო ხელოვნებებში კამაე, ასე ვთქვათ, საწყისი დგომია, თუკი დეტალებში არ შევალთ. მაშასადამე, აიკიდოში კამაე ჰანმია.
იაპონურ საბრძოლო ხელოვნებებში კამაე, ასე ვთქვათ, საწყისი დგომია, თუკი არ შევალთ დეტალებში.
მაშასადამე, აიკიდოში კამაე ჰანმია.
დგომი არის პოზიცია, საიდანაც მიდიან დასარტყმელად და პოზიცია, სადაც ბრუნდებიან დარტყმის შემდეგ.
მაშასადამე, აიკიდოში დასარტყმელად მიდიან ჰანმიდან, მაგრამ არ ურტყამენ ჰანმიში.
ვიდეოში ნათლად ჩანს, რომ დასარტყმელად შესვლის მომენტში ჰანმის დგომის მიღება რეალობაში იმას ნიშნავს, რომ მოწინააღმდეგეს ვშორდებით იმ მომენტში, როდესაც, პირიქით, მასთან მიახლოვება გვჭირდება.
კამაეში (ჰანმიში) ჩადგომა დარტყმის მომენტში არასწორი მააის მიღებას იწვევს. მააი დისტანციაა, ამ შემთხვევაშიც ზოგადად, დეტალებში შეუსვლელად რომ განვმარტოთ.
მოწინააღმდეგესთან არასწორი მააის მიღება ნიშნავს, რომ მას გახსნილ ადგილებსა და იქ დარტმის შესაძლებლობებს ვთავაზობთ. ეს აიტეს სხეულთან არაჰარმონიურ მიმართებას წარმოშობს და, აქედან გამომდინარე, ხელს გვიშლის შევასრულოთ მოძრაობა აიკის პრინციპების მიხედვით. და ბოლოს, ეს ნიშნავს იმის დავიწყებას, რომ სისტემატურად არის რამდენიმე მოწინააღმდეგე და რომ არც ერთი მათგანისთვის ზურგის ჩვენება არ შეიძლება არც ერთ მომენტში.
კამაე ლოდინის კატეგორიაა, ის მოქმედებისთვის აუცილებელი წინაპირობაა, მაგრამ ის არ გახლავთ მოქმედება, ის უძრაობის მომენტია, რომლის დროსაც ყველა შეგრძნება გამძაფრებულია. მოქმედება ირიმი-ტენკანია, მოძრაობაა და ყველასთვის გასაგებია, რომ მოძრაობა ვერ იქნება კამაეში, პოზიციაში, დგომში. კამაე სწორი მოძრაობის წინაპირობაა, მაგრამ როდესაც ის შობს მოძრაობას, კამაე ქრება და კვლავ იბადება მხოლოდ და მხოლოდ მაშინ, როდესაც მოძრაობა თავის დასასრულს მიუახლოვდება.
აიკიდო ციკლების საქმეა და ყველაფერი ვერ თანაიცხოვრებს ერთმანეთთან და ერთდროულად. კამაე ვერ იარსებებს ირიმი-ტენკანის შუაგულში, ისევე როგორც ირიმი-ტენკანი ვერ აღმოცენდება კამაეს მომენტში.
მართალი ვიქნებით, თუ ვიტყვით, რომ აიკიდოს ნებისმიერი მოძრაობა იწყება და მთავრდება ჰანმით – ასე გვასწავლის ო-სენსეი თავის წიგნში „ბუდო“ – მაგრამ ეს იმას სულაც არ განაპირობებს, რომ ჰანმი ამ ორ მომენტს შორის იყოს. ეს გამორჩა მხედველობიდან თანამედროვე აიკიდოს, რომელიც ჰანმის ათავსებს იქ, სადაც ის უბრალოდ ვერ იქნება: მოქმედების შუაგულში.
მოქმედების შუაგულში მხოლოდ ირიმი-ტენკანს ვხვდებით და, ცხადია, კენკა გოშის, რომელიც ირიმი-ტენკანის შედეგია ტერფების განლაგების თვალსაზრისით.