შესავალი აიკიდოს ფუძემდებლის ერთადერთი წიგნისათვის, რომელიც იაპონური დედანი ტექსტიდან ფილიპ ვოარინომ გაშიფრა.
“ ხოლო არარაჲ არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, და დამალული, რომელი არა საცნაურ იყოს. – ლუკა, 12:2
შესავალი
აიკიდოს ფუძემდებელმა, ო-სენსეი მორიჰეი უეშიბამ ცხოვრებაში ერთაერთი წიგნი დაწერა. ეს წიგნი გასაიდუმლოებულია და ამის მიზეზი როგორც მისი ბედისწერა, ისე მისივე ბუნებაა .
მცირე ნაშრომი, ბუდო, რომელიც სულ რაღაც 47 გვერდისგან შედგება, თავიდანვე დამალეს და გაასაიდუმლოვეს. თავისუფლად შეიძლება, რომ მეორე მსოფლიო ომის დიდი არეულ-დარეულობის წინ, იაპონიაში, 1938 წელს ავტორის ხარჯით და მხოლოდ რამდენიმე ეგზემპლარად გამოცემულ ამ წიგნს ჩვენამდე ვერ მოეღწია. დღეს თუ შეგვიძლია, ამ ნაშრომს გავეცნოთ, ეს მხოლოდ იმიტომ, რომ ერთი ეგზემპლარი სრულიად შემთხვევით იპოვა ადამიანმა, რომელიც ერთადერთი იყო, ვისაც ხელეწიფებოდა მისი არსებობის შესახებ მთელი მსოფლიოსთვის ეცნობებინა. ეს ადამიანი აიკიდოს ისტორიკოსი და d’Aikido Journal-ის დამფუძნებელი და მთავარი რედაქტორი, სტენლი პრანინი გახლდათ.
მისი აღმოჩენის შემდეგ ეს წიგნი სხვადასხვა მიზეზთა გამო გადამალეს.
დღეს უკვე ფართოდაა გავრცელებული აზრი, რომ არსებობს ერთი, ომამდელი აიკიდო და ასევე არსებობს მეორე, ომის შემდგომი პერიოდის აიკიდო, რომ თითქოს ბუდოს გამოქვეყნებისთანავე მორიჰეი უეშიბამ ძირფესვიანად შეცვალა მთელი თავისი პრაქტიკის მანერა. ამის საპირისპიროს მოწმობს უამრავი ვიდეო და ფოტო მასალა, რომელიც 1935 წლიდან მის გარდაცვალებამდე, 1969 წლამდეა გადაღებული და რომელიც პირიქით, მისი სწავლების სრულ უწყვეტობას გვიჩვენებს მთელი ამ დროის განმავლობაში.
სამაგიეროდ, ის კი მართალია, რომ აიკიდოს ინტერპრეტაციამ, რომელიც სრულიად განსხვავდება ო-სენსეის აიკიდოსგან, იაპონიაში 1950-იანი წლებიდან, ანუ თვით ფუძემდებლის სიცოცხლეშივე მოიკიდა ფეხი. ამ გზიდან გვერდზე გადახვევას თავისი სახელი აქვს, თანამედროვე აიკიდო ჰქვია და ის მორიჰეის ვაჟის, კიშომარუ უეშიბას სწავლებიდან მომდინარეობს. უეშიბას სახელი გარანტია გახდა იმ ევოლუციისა, რომლის სათავეშიც ო-სენსეი არ იდგა. ამასთან პატარა წიგნი ბუდო სავსებით ნათლად გვიჩვენებს, თუ რაოდენ დიდია ეს გზასაცდენილობა. რაკიღა აცნობიერებდა ინტერესთა კონფლიქტს და ზრუნავდა, რომ ზიანი არ მისდგომოდა აიკიკაის (ორგანიზაცია, რომელიც იაპონიიდან აკონტროლებს აიკიდოს საერთაშორისო განვითარებას) ავტორიტეტს, კიშომარუმ ბუდოს ნებისმიერი გამოცემა აკრძალა იაპონურ ენაზე მას შემდეგ, რაც სტენლი პრანინმა ეს წიგნი აღმოაჩინა. ამ გადაწყვეტილებით კიშონმარუმ მამამისის წიგნი ცხრაკლიტულში ჩაკეტა.
პარადოქსია და მან ნებართვა გასცა, თარგმნილიყო ბუდო ინგლისურ ენაზე, რასაც საკუთარი ხელით დაწერილი გრძელი წინასიტყვაობაც კი წაუმძღვარა. მაგრამ ისე მოხდა, რომ რინჯირო შირატას (აიკიკაის ერთ-ერთი მაღალი პასუხისმგებლობის პირი) ზედამხედველობის ქვეშ შესრულებული ეს თარგმანი იმდენად განსხვავდება და დაშორებულია დედანი ტექსტისაგან, რომ მთელი ეს ამბავი თავისი არსით ნამდვილ ცენზურას მოგვაგონებს. ფუძემდებლის მესიჯი შეცვლილ-დამახინჯებულია და გაუგებარი რჩება მკითხველისთვის, რომელიც ვერც კი ეჭვობს, რომ ავტორის სიტყვები სერიოზულადაა შეცვლილ-დეფორმირებული და რომ სინამდვილეში ინგლისურად კითხულობს რაღაცას, რაც თავიდან ბოლომდე განსხვავებულია იაპონური ტექსტისაგან.
და ბოლოს, ეს წიგნი დაფარულია თვით თავისი ბუნებისა გამო, იმიტომ რომ მის გვერდებზე გადმოცემულ სწავლება სრულიად გაუგებარი და ჰერმეტული რჩება მოუმზადებელი მკითხველისთვის, ადამიანისთვის, ვისაც არ გაუვლია ამ წიგნის მიერ შემოთავაზებული ცოდნისკენ მიმავალი გზის ერთი ნაწილი მაინც.
ყველაფერს, რასაც აქ მოგახსენებთ, ახსნა-განმარტება სჭირდება, რასაც ახლავე მოგაწვდით.
გარემოებებმა, ან ბედისწერამ, საშუალება მომცა, ახლოს მეცხოვრა ადამიანებთან, რომელთაც უშუალო შეხება ჰქონდათ მორიჰეი უეშიბას ცხოვრებასთან და რომელთაც აიკიდოს ისტორია შექმნეს მეოცე საუკუნის მეორე ნახევარში. ამ ოსტატებმა ვარჯიშისა და აიკიდოს სულის გაგების სურვილი გამიღვივეს და ფუძემდებლის სწავლებისთვის დამახასიათებელი ზუსტი ტექნიკის ცოდნა გადმომცეს. მე მათთან ვალში ვარ ამ თვალსაზრისით, მაგრამ ეს აუცილებელი ბაგაჟი ჩემთვის მაინც ვერ იქნებოდა საკმარისი ბუდოს გაშიფვრისათვის. მოთმინებით გავითავისე მიღებული ცოდნა, მას, როგორც ხელჯოხს, ისე დავეყრდენი და ასე განვაგრძე შემდეგ ჩემი საკუთარი გზა. იქიდან, რასაც ო-სენსეის წიგნიდან გამოვააშკარავებ, არაფერი მომცემია ვინმესგან, ის მე თვითონ ვიპოვე, ნელა, იმ დროის დაცვით, რომელსაც ყველა შორეული სინათლე მოითხოვს, ჩვენთან ახლოს, ჩვენ თვალწინ რომ გამოჩნდეს. სამუშაო, რომელსაც ვასაჯაროებ დღეს, რამდენიმე ათწლეულის მანძილზე გრძელდებოდა და ამგვარად მიღებულ ცოდნას მხოლოდ საკუთარ თავს უნდა ვუმადლოდე. ამიტომაც შემიძლია განვკარგო თავისუფლად და გადავცე სხვებს, თუკი დავინახავ, რომ ამის გაკეთების ინტერესი არსებობს, რადგან იზისს პირბადე იმიტომაც უკეთია, რომ ის ვინმემ მოხსნას.
თუმცა, მიუხედავად ამისა, ცოდნის გადაცემისას ერთი ჭეშმარიტება უნდა გავითვალისწინოთ: როდესაც ყველაფერს ვაძლევთ ვინმეს, ვისაც გზის უდიდესი ნაწილი თავად არ გაუვლია, სინამდვილეში მას არ ვაძლევთ არაფერს. ეს რეალობა მიზეზი გახლავთ იმ იდუმალებისა, რომელიც გარს აკრავს ცოდნას და რომელიც, თავის მხრივ, ერთადერთი მიზეზის — მისი სიძნელის — გამო დაფარულად გვეჩვენება.
ფილიპ ვოარინო
2025 წლის აგვისტო
წყარო : https://www.aikidotakemusu.org/le-livre-cache-du-fondateur-de-laikido-preambule/